kenapa?
di mana-mana sahaja aku lihat,
wajahnya pasti terbayang di mataku,
walau dalam tidur,
pasti! wajahnya yang aku mimpi!
oh,
pergilah!
jangan kau muncul lagi dalam hidupku!
cukuplah dengan segala siksaan ini!
hentikan!
kasihanilah diriku yang lemah ini,
aku tidak mampu lagi untuk menanggung siksaan ini.
siapa dia?
dia!
kerana dialah aku jadi begini!
aku keliru!
aku rebah dalam dunia yang sunyi!
ya!
kaulah puncanya wahai lelaki!
dulu,
kau menggula-gulakan aku,
kau menggula-gulakan aku,
kau angankan aku dalam janji yang kau semaikan,
kau buat aku percayakan kau,
kau betul-betul buat aku bahagia,
kenapa kini,
kau diam tanpa kata?
kau diam tanpa kata?
kau tinggalkan aku tanpa alasan yang kukuh!
kau abaikan aku umpama aku hanyalah permainan saat kau bosan,
kenapa sayang?
kenapa??
kini aku sedar,
lelaki yang pernah hadir dalam hidup aku hanyalah bayangan dirimu sahaja,
tiada lagi insan itu disebalik dirimu yang aku kenal kini,
kerana topeng itu,
aku merana merindui saat indah yang dahulu.